Warszawa: Modny Plac Zbawiciela, orientalne restauracje i wielkie zakupy

Plac Zbawiciela - restauracje, teatry i high life

Najlepszy dowód przemiany Warszawy w　światową　kobietę to plac Zbawiciela. W　otaczających go podcieniach z kolumnami (wzorowanych na rzymskich placach św. Piotra i Republiki), które w latach pięćdziesiątych zaprojektowali socrealistyczni architekci, dominowały smętne restauracje i sklepy. Nad wszystkim górował bombonierkowy kościół Zbawiciela. Dziś plac kojarzy się głównie z modnymi knajpami i relaksacyjną atmosferą. To jedno z wciąż nielicznych miejsc, gdzie kierowcy pokojowo współżyją ze spacerowiczami i rowerzystami. Kwiaciarki rozkładają swój towar na równiutkich chodnikach, a kawiarniany gwar przeplata się ze zgrzytem tramwajów. Nawet w środku zimy jest tu jakoś śródziemnomorsko, zwłaszcza że najstarsza tu kawiarnia, Karma, bardzo wcześnie rozwija letni ogródek i zamyka go jako jedna z ostatnich knajp w Warszawie. Wpadają tam szokująco dobrze ubrani licealiści oraz aktorzy z pobliskich teatrów: Współczesnego i TR Warszawa (dawny Teatr Rozmaitości). Mimo skilku lat na karku (w　warszawskiej gastronomii to epoka) Karma ma się　tak dobrze, że otworzyła filię w Berlinie. Warszawa już nie tylko podpatruje świat, ale sama z powodzeniem się eksportuje. Naprzeciwko znajduje się kultowy, czynny do późna i lekko zapuszczony bar Plan.B, którego klientela częściowo pokrywa się z　tą z Karmy. Plan również przestał mieścić się przy placu. W　ciepłych miesiącach prowadzi Plac Zabaw w parku przy Myśliwieckiej, a cały rok – klub Powiększenie na tyłach Nowego Światu.

NA TEMAT:

Na zakupy Śródmieście i Praga

Plac Zbawiciela to miejsce raczej niskobudżetowe, ale już otaczające go Śródmieście jest miejscem raczej wysokobudżetowych zakupów. U zbiegu z ul. Mokotowskiej Koszykową pączkują pięknie zaprojektowane sklepy z oryginalnymi ciuchami i nie tylko. Najbardziej spektakularne są sąsiadujące ze sobą: perfumeria GaliLu, w której można kupić zapachy niesprzedawane nigdzie indziej w tej części Europy, oraz butik L’Aura ze ścianami obłożonymi puchatą białą tkaniną (to podobno kamuflaż używany przez skandynawskie armie na śniegu). Obok również trzy sklepy stylisty Roberta Serka, z których najciekawszy to Warszawska Nike. Buty i ubrania z limitowanych serii tej firmy wyeksponowane są na tle zdjęć stolicy sprzed półwiecza, pod żyrandolem uratowanym ze zbankrutowanej PRL-owskiej restauracji Cristal Budapeszt. Dizajn z drugiej połowy ubiegłego stulecia można posiąść na własność w DDR Studio w podwórku po drugiej stronie ulicy. Ostatnio widziano tam czechosłowackie lampy zdjęte z dworca w Pradze. Na warszawskiej Pradze też zresztą można wreszcie znaleźć oryginalne sklepy. Moda oznaczała tam do niedawna stringi i suknie ślubne sprzedawane na bazarach. Teraz w odrapanej kamienicy przy Wileńskiej działa sklep lokalnej marki Green Establishment, na Ząbkowskiej starannie wybrane ciuchy mniej znanych projektantów zachodnich oferuje Auć Bella, a przy Zwycięzców – Krawiec, czyli przedłużenie w realu internetowego sklepu z używaną odzieżą Vintage Hunters.

Mały Wietnam w Warszawie

Z Karmą sąsiaduje jeszcze naleśnikarnia Bastylia, Izumi – jedna z najlepszych japońskich restauracji w stolicy (a stolica, jak Magda M., kocha sushi...) oraz przedziwna restauracja Que Huong – centrum wietnamskiej społeczności w Warszawie. Wietnamczycy masowo zaczęli przybywać do Warszawy w latach 90. i obecnie stanowią　już około jednego procenta jej ludności. Dwudziestotysięczna społeczność jest w dużej mierze niewidoczna dla reszty i wewnętrznie podzielona (przede wszystkim na wierną panującemu w ojczyźnie reżimowi i opozycyjną), ale są miejsca, gdzie można wietnamszczyzny w najczystszej postaci doświadczyć. Klasyczna wietnamska miejscówka to okolice dawnego Stadionu X-lecia, na którym wyrósł nawiązujący architekturą do bazarowej przeszłości tego miejsca Stadion Narodowy. Miejscem związanym z kultura Wietnamską jest restauracja Que Huong przy placu Zbawiciela. Przy odrobinie szczęścia trafimy na wietnamskie wesele bądź urodziny z wietnamskimi przebojami. Najczęściej imprezy odbywają się w oddzielonej kolorowymi dekoracjami części sali, więc można bezkarnie bawić　się w antropologa-podglądacza. Pstrokate dekoracje wiszą na ścianach Que Huonga bez przerwy. Imprezy odbywają się　na tyle często, że nie opłaca się ich zmieniać.