Po kradzieży powinniśmy natychmiast zablokować karty płatnicze. Pamiętajmy też o zastrzeżeniu utraconych dokumentów. Ograniczy to ryzyko tzw. kradzieży tożsamości i zaciągnięcia przez złodziei zobowiązań na nasze nazwisko.
Dokumenty należy zastrzec osobiście w placówce naszego banku. W Polsce można to zrobić również w innych bankach, ale za granicą jest to często niemożliwe. Część banków dopuszcza zastrzeżenia przez telefon, ale tylko od własnych klientów, po zdalnej weryfikacji tożsamości. Przed wyjazdem sprawdźmy, jak w naszym banku wygląda procedura telefonicznego wyłączenia skradzionych dokumentów z obiegu.
Warto też założyć konto na stronie internetowej Biura Informacji Kredytowej (www.bik.pl). Większość jego usług jest płatna, ale dokumenty zastrzeżemy darmowo przez internet.
Zgłoś kradzież portfela i dokumentów
Kradzież portfela trzeba zgłosić policji i poprosić o kopię protokołu. Jeżeli utraciliśmy dokumenty uprawniające do przekraczania granicy, niezbędne będzie stawienie się w najbliższej placówce konsularnej, by wyrobić tymczasowe.
Kiedyś zalecano, by zabierać ze sobą kserokopie. Dziś lepszym rozwiązaniem jest zapisanie zdjęć w skrzynce mailowej lub szyfrowanej chmurze. W razie kradzieży mamy do nich dostęp przez internet. Zapiszmy też w ten sposób adresy konsulatów, numery banków i ubezpieczycieli.
Co zrobić po utracie gotówki
Jeśli zostaniemy bez pieniędzy, nie wpadajmy w panikę. Kto przezornie ukrył awaryjną kartę, po prostu przeleje na nią środki przez internet. Połączenie musi jednak być bezpieczne – zapomnijmy o publicznych sieciach wi-fi. Najlepiej użyjmy komputera kogoś zaufanego.
Warto też wykupić przed podróżą usługę VPN, czyli „wirtualny tunel”, który ukrywa komunikację w sieci.
Wchodząc na stronę banku, upewnijmy się także, czy nie przekierowano nas na jej łudząco podobną kopię, której zadaniem jest wyłudzenie danych logowania. O tym, czy połączenie jest bezpieczne i czy strona posiada certyfikat autentyczności, informuje symbol zamkniętej zielonej kłódki w pasku przeglądarki.
Marcin Maj, ekspert w dziedzinie bezpieczeństwa informatycznego, radzi:
Nie liczmy, że PIN powstrzyma złodziei do czasu zastrzeżenia karty. Znam przypadki wypłat dokonanych kilka lub kilkadziesiąt minut po utracie portfela. Kartą zbliżeniową złodzieje mogą błyskawicznie narobić drobnych zakupów. Mogą też próbować płacić zdalnie. Karty z chipem są lepiej zabezpieczone, ale i tak ustawmy trudny do odgadnięcia PIN (a nie np. datę urodzenia) i rozsądne limity transakcji. Na problemy naraża nas też kradzież telefonu z dostępem do usług bankowości mobilnej. Hotelowe sieci wi-fi nie są godne zaufania, w trakcie podróży warto stosować więc wirtualne sieci prywatne (VPN). Uchronią nas przed wykradzeniem danych i umożliwią odwiedzanie stron, które nie są w danym kraju dostępne. Jeśli zabieramy komputer, zadbajmy o antywirus i pomyślmy o programie do szyfrowania zawartości twardych dysków. Przestrzegam przed wchodzeniem na strony banków z nieznanego sprzętu. Nie ulegajmy propozycjom typu: „Udostępnię swój komputer, by mogli państwo zapłacić przelewem".
Pożyczki konsularne
Jeżeli zostaliśmy zupełnie na lodzie, poprośmy o pożyczkę rodzinę lub znajomych w kraju. Tu z pomocą mogą przyjść usługi międzynarodowych przekazów pieniężnych, jak Azimo czy TransferGo. Inny wariant to skorzystanie z placówek pośredniczących w szybkich transferach gotówkowych – np. Western Union.
Ostatecznością są tzw. pożyczki konsularne. W skrajnych sytuacjach konsul może udzielić nam finansowego wsparcia na powrót do kraju. Udzielenie pożyczki następuje jednak po zabezpieczeniu jej zwrotu przez osobę lub instytucję wskazaną przez pożyczkobiorcę na rachunku bankowym MSZ.
">
