Marokańskie przyprawy
Suszony i mielony imbir ma kolor złota, kmin przypomina bałtycki piasek, pieprz jest oczywiście czarny, a kurkuma żółta. Najważniejszy jest kmin, ma w Maroku status specjalny, stawia się go na stołach obok solniczek. W tadżinach, sałatkach owocowych oraz ciastkach faszerowanych mięsem króluje z kolei cynamon. Równie ważny jest szafran, który jest dodawany niemal do każdej potrawy, także do herbaty. Marokańczycy kochają też paprykę. Słodka jest wściekle czerwona, ostra nazywa się Sahara Chili i dodawana jest do potraw bazujących na pomidorach, jak tadżin z warzywami czy też szermula. Ta ostatnia to marynata do ryb, w której skład wchodzi świeża kolendra, czosnek, papryka, kmin, sól oraz szafran. Szermulę można spotkać na stołach całej północnej Afryki od Agadiru po Aleksandrię. Do większości deserów (np. pyszny mahallabija, czyli mleczny pudding z wodą różaną oraz orzechami) dodaje się kardamon - imbirowatą przyprawę, która wygląda trochę jak suszone pestki słonecznika.
Zioła Maroka
Obok przypraw na marokańskich stołach królują także zioła. Na każdym suku dostaniemy sprzedawane razem: kolendrę oraz natkę pietruszki. To zestaw obowiązkowy, na drugim miejscu jest mięta, główny składnik atai - czyli specyficznie podawanej, miętowej herbaty. Ten napój nie jest tu traktowany jedynie jako napój chłodzący, lecz też jako wyraz przyjaźni oraz wierności tradycji. Ze względu na swoją popularność atai serwowana jest cały dzień, przy każdym posiłku i każdej rozmowie. Herbata ta to bardzo intensywny napar z dużych liści mięty posłodzony ogromną ilością cukru.
">
