Wstęp na Górę Athos – wiza i dojazd
KIEDY JECHAĆ
Najlepszą porą na podróż jest wiosna. Od marca do czerwca nie ma wielkich upałów, wszystko pięknie kwitnie i się zieleni. Jesień to też dobry czas – od września do listopada. Lepiej unikać miesięcy letnich (dużo turystów i ogromne upały).
WIZA
Na Athos mogą wjechać tylko mężczyźni. Wizę trzeba załatwić dużo wcześniej i nie jest to sprawa prosta. Wpuszczanych jest tylko kilku obcokrajowców dziennie. Trzeba się skontaktować telefonicznie lub mailowo z biurem dla pielgrzymów w Salonikach i zwrócić się z prośbą o wydanie wizy. Musimy przesłać też skan paszportu. Biuro ustala datę naszego wjazdu na Athos i w wyznaczonym dniu musimy stawić się na promie. Procedury najlepiej zacząć dużo wcześniej – zwykle otrzymujemy pozwolenie na wjazd po dwóch, trzech miesiącach od złożenia wniosku. Wiza kosztuje 50 euro i uprawnia do czterodniowego pobytu na Athos. Dostaniemy nocleg i wyżywienie za darmo.
DOJAZD
Najlepszy sposób dojazdu to samolot. Do Salonik można znaleźć tanie loty za 100-200 zł. Dalej na półwysep kursuje regularna linia autobusowa do Ouranoupoli (Uranupoli). Można też w dwa dni dojechać przez Bałkany samochodem. Bardzo fajna trasa z noclegami w Belgradzie i Skopje. Wszystkie potrzebne informacje na stronie www.agio-oros.eu. Namiary na biuro dla pielgrzymów: Egnatia Str. 109, GR-54635 Thessaloniki, tel. 0030-2310- 252578, e-mail – piligrimsbureau@c-lab.gr.
Podróż na Athos
PROWIANT
"Gościnność nie jest niczyim obowiązkiem" – głoszą często napisy na murach klasztorów i trzeba się z tym liczyć. Warto zabrać ze sobą prowiant na kilka dni. Często, jeśli nie dotrzemy do klasztoru w porze posiłku, zostaniemy bez jedzenia. Poza tym na długich trekkingach i przy wyjściu na szczyt trzeba mieć dodatkowe zapasy. Woda jest wspaniała i nie trzeba zabierać ze sobą butelkowanej.
MAPA
Ważna jest też dobra mapa, ścieżki są słabo oznaczone – często tylko na początku szlaku na kamieniach są wymalowane farbą kółka. Najlepsza mapa 1: 50000 Mt. Athos, wydawnictwa Road Editions.
UBRANIE
Koniecznie trzeba mieć długie spodnie i koszulę z długim rękawem – na całym półwyspie nie wolno mieć odsłoniętych ramion i nóg. Czapka, okulary przeciwsłoneczne i krem z filtrem UV. Ciepły polar – wieczorami jest chłodno i na szczycie mocno wieje. Dobre wygodne buty trekkingowe – praktycznie cały dzień maszerujemy po kamienistych szlakach. Śpiwór nie jest konieczny – wszystkie klasztory.
ZDJĘCIA
Aparat fotograficzny – zawsze trzeba zapytać o możliwość zrobienia zdjęcia! Nie wolno nagrywać filmów.
">
