Coke Live Festival, Tauron Nowa Muzyka, Reggae w Bielawie. Gdzie zaszaleć jeszcze tego lata?

Festiwal muzyczny jest kilkudniowym państwem w państwie, ma własne prawo, religię i modę. Są festiwale, które mimo ekscytujących line-upów, pozostają zbiorowiskiem ludzi słuchających muzyki, jaki  takie, które pozostawiają ślad zarówno na życiu każdego z uczestników. Sprawdźgdzie możesz zaszaleć jeszcze tego lata.

Letnia Republika Muzyki

Festiwal muzyczny jako widowisko kulturowe narodził się na farmie w pobliżu Nowego Jorku, kiedy to młody amerykański żyd Elliot Tiber, dowiedziawszy się, że sąsiednie miasto odrzuciło plany organizacji hipisowskiej imprezy, zaproponował rodzinną posiadłość jako miejsce koncertów. W ten sposób miał nadzieję wydobyć rodziców z potężnych długów, które groziły przejęciem ziemi przez bank. Uzyskał wsparcie sąsiada, Maxa Yasgura, który udostępnił swoje pastwiska. Nie dorobili się na tym, ale stali się odpowiedzialni za największe święto kontrkultury w dziejach. Pięćset tysięcy hipisów, trzydzieści dwa koncerty. Woodstock stał się symbolem swojej epoki, a festiwale muzyczne raz na zawsze obudziły wpisany w siebie potencjał politycznego i obyczajowego święta.

Tym, czym dla hipisów w latach 60. był Woodstock, dla fanów grunge'u stała się w latach 90. Lollapalooza, festiwal "objazdowy", wymyślony przez wokalistę Jane's Addiction Perry'ego Farella. Lollapalooza to archaiczny amerykański idiom, który oznacza "niesamowitą rzecz, osobę bądź wydarzenie lub wyjątkowy przypadek". Każdy więc muzyczny festiwal mniej lub bardziej podpada pod tę definicję. Ideą Lolapaloozy było łączenie różnych gatunków muzycznych podczas jednego festiwalu, co współcześnie uznajemy już za normę. Paradoksalnie, szczytem świetności Lollapaloozy stał się rok 1994, kiedy na koncert nie dojechał zespół Nirvana. Dzień przed występem Kurt Cobain popełnił samobójstwo. Do pluralistycznych idei Lollapaloozy nawiązuje dziś największy polski festiwal muzyczny, gdyński Heineken Open'er Festival, na którym w tym roku z powodzeniem zaprezentowali się zarówno popowy Prince, jak i indierockowy Pulp czy hiphopowy Big Boi. Kiedy w USA niepodzielnie rządziła różnorodność promowana przez Lollapaloozę, po drugiej stronie Atlantyku kwitła kultura rave, czyli filozofia hipisowska w wersji acid techno. Nielegalna, darmowa impreza na polach niedaleko Castlemorton Common zgromadziła raverów z całej Wielkiej Brytanii. Przerażony skalą wydarzenia brytyjski rząd zatwierdził ustawę, wedle której zakazane zostały wszystkie imprezy plenerowe, na których można było usłyszeć muzykę charakteryzującą się tak zwanymi "repetitive beats".

Dzisiaj festiwalem jednogłośnie uznawanym za najlepszy na świecie jest brytyjskie Glastonbury, któremu udaje się bezkolizyjnie łączyć działalność komercyjną z podtrzymywaniem autorytetu święta muzyki alternatywnej i alternatywnych sposobów myślenia. Glasto odbywa się w dolinie, która według legend arturiańskich miała być krainą wiecznej szczęśliwości, Avalonem. Dolinę upodobali sobie także wyznawcy filozofii new age. Uważają, że przecina się tam wiele linii geomatycznych, które stanowią system energetyczny Ziemi. W dolinie na pewno przecinają się ścieżki wielu celebrytów, którzy zamieniają błota Glastonbury w modowy wybieg. To światowa stolica festiwalowej mody. To tutaj gwiazdy i gwiazdeczki ustalają standardy rockowego stylu. To tutaj Kate Moss po raz pierwszy założyła kalosze firmy Hunter, wcześniej ulubione gumiaki farmerów, zaś dzięki niej ukochane buty na deszcz wszystkich fashion victims. Modowy niezbędnik na Glastonbury i nie tylko to: dżinsowe szorty, huntery, tank top, ray-bany, niewielka poręczna torebka i skórzana kurtka. Zakaz jest jeden: żadnych szpilek.

Festiwalowy koniec wakacji