Z Warszawy na Lawendowe Pole
Po przeprowadzce z Warszawy wiedza, jak przemieścić się z Pragi na Wolę w 10 minut w czasie korków, okazała się dla Asi kompletnie do niczego. „Przez dziesięć lat prowadziłam w Warszawie firmę brokerską. Na wsi cały ten PR-owski miejski styl kontaktowania się z ludźmi okazał się totalnie nieprzydatny. Tu dopiero, mając gumofilce, można poczuć się członkiem wiejskiej społeczności”, wyjaśnia.
NA TEMAT:
Ekologia na co dzień
Asię zawsze fascynowała samodzielność, samowystarczalność. Zaczęła uprawiać lawendę, która wbrew oczekiwaniom pięknie się przyjęła, a z niej robić kremy, tonik do twarzy, herbatę, a nawet syrop. Nauczyła się też sama robić piece, do tej pory powstały już trzy. „Cały czas dążę do tego, żeby moje gospodarstwo było całkowicie samowystarczalne. Póki co sama zaprojektowałam oczyszczalnię ścieków. Wykorzystałam piasek, który filtruje, oraz trzciny, które są rurkami doprowadzającymi tlen. A tlen to podstawa, ponieważ przyśpiesza rozkład. Papiery palę w piecu, plastik oddaję panu, który go sprzedaje w skupie. Szkło można zmiażdżyć i przesypując ziemią, zakopać w dole. Rozkłada się kilkadziesiąt lat, ale w końcu zamienia się znów w piasek. Puszki staram się oddawać do skupu złomu, płyną potem do Szwecji, gdzie są znowu przerabiane na puszki. W ogrodzie nie używam sztucznych nawozów. Myślę też o wiatraku i o bateriach słonecznych do ogrzewania wody, ale niestety to jest bardzo drogie. A ja nie mam nadwyżek. Za to bardzo dokładnie obmyśliłam już, jak zbudować prysznic zewnętrzny na łące z ciepłą wodą. Mam już duży czarny baniak, w którym woda będzie się nagrzewać”, mówi Asia, nie kryjąc dumy.
Agroturystyka na Warmii
Takich gospodarstw jest w okolicy sporo. Ktoś hoduje owce, ktoś inny robi biżuterię, wszyscy prowadzą ekologiczne uprawy. W unijnej nomenklaturze można by je nazwać ekowioskami, czyli wspólnotami, które starają się żyć w sposób zintegrowany z naturą, szanując wszelkie formy życia na ziemi. Tutaj wszystko dzieje się jakby mimochodem, bez wielkich słów i pompy. „Okolica skupiła naprawdę kreatywnych ludzi”, kwituje Monika, u której się zatrzymaliśmy. W Nowym Kawkowie mieszka od dwóch lat. Jeszcze pracuje w mieście, ale powoli szykuje się do przejścia na tryb wiejski. Gdy wyremontuje górę swojego pięknego domu, chce na całego ruszyć z agroturystyką, warsztatami, zaczęła urządzać ogród. Wieczorem idziemy na łąkę nazrywać kwiaty do wazonów. „Mimo zmian Warmia jest wciąż dzika. Zamiast wielkich jezior i jeszcze większych tawern mamy tu małe jeziorka w środku lasu. Wszystkim zależy na tym, żeby taka pozostała”.
Noclegi |
">
